Kapłani Tsuku (Seyi:Mikioyio) byli starożytną organizacją sakralną reprezentującą Janińską religię.
Powstała ona około roku 100000 BBY dzięki inicjatywie Harumi Shinobi.
Cechy charakterystyczne[]
Kapłani i kapłanki przede wszystkim ubierali się w bardzo proste, ale bogato zdobione kimona z pasem okalającym brzuch. Na nogach nosili coś na rodzaj sandałów z szarej lub białej skóry bądź tkaniny. Włosy dziewcząt i kobiet sięgały zwykle do ramion, choć zdarzały się odstępstwa, gdy kobieta miała większy staż. Za to włosy chłopców i mężczyzn nie odchodziły tak bardzo na boki. Jedną z cech charakterystycznych jest to, że każdy miał inne imię, niż te, które mu nadano. Imiona musiały być krótkie bądź mieć dwie powielające się litery.
Droga[]
Naukę, która miała uczyć potencjalnych kapłanów należało rozpocząć już w wieku ośmiu lat. Szkolenie trwało do piętnastego roku życia, a na jego zakończenie odbywała się tradycyjna ceremonia, jeśli szkolenie poszło pomyślnie. W czasie owej ceremoni uczniowie dostawali bogato zdobione szaty kapłańskie oraz tradycyjnie obcinano dziewczętom włosy, tak by sięgały do ramion. Za to chłopcom obcinano je tak by nie odchodziły na boki. Wtedy też nadawano im imię, którym od tej chwili będą się posługiwać (np. jeśli dziewczyna się nazywała Izayoi, to kapłan może jej nadać imię Avrill).
Jeśli jednak adept, tzw. kindiyiu splami czymś swój honor (np. kogoś zabije) zostaje przeklęty i nie może już przystępować do nauki wtórnej, która spotyka tych co nie zaliczyli próby, ale ich sumienie zostawało czyste.
Podział[]
Ze względu na staż można było wyróżnić takie oto podziały kapłanów:
- Shorūzyaki, czyli po janińsku jedyny lub najważniejszy. Tak określano Najwyższego Kapłana. To był człowiek, od którego zależał los świątyni. Był on wybierany w drodze wyborów, a jego służba trwała do końca życia bądź dnia, w którym dobrowolnie nie opuści świątyni. Można nim się było stać po trzydziestym roku życia.
- Moriyoū, tak określano wszystkich innych dorosłych kapłanów po dwudziestym roku życia. Oni pomagali Najwyższemu Kapłanowi w podejmowani decyzji i razem z nim przygotowywali i prowadzili ceremonie.
- Kinndē tym określeniem posługiwano się by określić młodych kapłanów świeżo upieczonych po ceremonii. Pełnili rolę posług w świątyni i pomagali wyższym od siebie kapłanom w ceremoniach, świętach i drobiazgach typu np. sprzedaż amuletów.
Adeptów, którzy dopiero się uczą określano jako kindiyiu.
Znaczenie w janińskim społeczeństwie[]
Kapłani należeli do najwyższej warstwy społecznej, czyli Yuri. Znaczy to inaczej, że mieli swoje wpływy w rządzie i w pewnym stopniu monitorowali jego poczynania i sprawdzali czy są one na korzyść mieszkańców.
Na przestrzeni lat zdobywali coraz większy szacunek wśród ludzi, a niektórzy z kapłanów byli nawet bohaterami narodowymi. Cieszyli się ogromnym autorytetem wśród większości młodzieży, zwłaszcza tej, która uczyła się, by zostać kapłanem lub kapłanką.
Ciekawostki[]
- Nazwa w języku seyi pochodzi od japońskiego słowa miko, którym określano niezamężne dziewczyny będące na posługach w świątyni. To słowo znaczy również tyle co szamanka.
- Służba kapłańska trwała w większości całe życie, jednak w Kerioyi jest zapisane, że już po czterdziestce można z własnej woli opuścić świątynię.
Szablon:StRachela